ارزیابی درونی گروه آموزشی گفتاردرمانی

هدف: فرآیند ارزیابی درونی نظام آموزش دانشگاهی به بررسی میزان تحقق اهداف و رسالت های آموزشی و پژوهشی کمک  می نماید. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی درونی گروه آموزشی گفتاردرمانی دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی انجام گرفت. روش بررسی: در این پژوهش مقطعی و توصیفی – تحلیلی، ابتدا با روش اجماع خبرگان (expert panel)، حوزه ها و ملاک های ارزیابی تعیین و پرسشنامه های نظرسنجی بر اساس نشانگرهای هر ملاک تدوین گردید. سپس با استفاده از این پرسشنامه ها  از 107 نفر اعضای هیئت علمی، مدیر گروه، دانشجویان سه مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا، و دانش آموختگان از سال 1385 تا 1390 به روش در دسترس  نظرخواهی به عمل آمد. داده ها در هر ملاک  میانگین گیری شده و میانگین وزن عددی حوزه های مربوط به ملاک ها محاسبه و تبدیل به سطح مطلوبیت گردید.  یافته ها: میانگین کل نتایج ارزیابی درونی در گروه آموزشی گفتاردرمانی در هشت حوزه 78/1 و انحراف معیار 28/0 می باشد که نسبتاً مطلوب برآورد می گردد. کم ترین سطح مطلوبیت مربوط به حوزۀ منابع آموزشی ( میانگین 42/1و انحراف معیار 28/0) و بالاترین سطح مطلوبیت مربوط به حوزۀ مدیریت و سازمان دهی ( میانگین 26/2 و انحراف معیار 61/0) به دست آمد. نتیجه گیری: ارزیابی درونی گروه آموزشی گفتاردرمانی روشن ساخت که حوزه های آموزشی مختلف نسبت به وضعیت مطلوب فاصله دارند. بر اساس این یافته ها، اگرچه بیشتر حوزه ها در سطح نسبتاً مطلوب بودند اما راه زیادی تا بهبود کیفیت آموزش وجود دارد که این امر به ویژه با رفع نواقص و کاستی های مربوط به حوزه های کمتر مطلوب محقق خواهد شد.